1 sierpień 1944 to data bardzo ważna dla każdego Warszawiaka, ale również każdy Polak powinien kojarzyć to wydarzenie. O godzinie "W" rozpoczęła się w ponad dwumiesięczna walka z okupantem, w której niezwykłym męstwem wykazali się mężczyźni przystępujący do walki. Kobiety podobnie jak żołnierze musiały wiele przetrwać. Niestety ich rola w powstaniu często jest pomijana...
Młode kobiety często musiały porzucić swoje dotychczasowe wygodne życie na rzecz udziału w powstaniu. Przystępowały do organizacji. Uczyły się posługiwać bronią. Były łączniczkami i sanitariuszkami. Kilkukrotnie musiały narażać swoje życie na rzecz innych osób. W tym samym czasie kochały. Opiekowały się dziećmi. Martwiły się. O takich zdarzeniach można przeczytać w książce "Dziewczyny z Powstania" Anny Herbich (Znak). Jako jedna z pierwszych autorka opisuje, jaką rolę odegrały kobiety w Powstaniu Warszawskim.
11 kobiet przedstawionych opowiada o najważniejszych wydarzeniach ze swojego życia. Opisują, co czuły, czym się zajmowały oraz jak przeżyły. Wszystkie historie chwytają mocno za serce. Próbują chociaż w małym stopniu wyobrazić sobie, jakim koszmarem były kolejne dni powstania. Oraz uświadamiają, że kobiety odegrały równie ważną rolę, co mężczyźni (może czasami ważniejszą)
Po przeczytaniu tej książki, nasuwa się jedno stwierdzenie: "Dobrze, że żyjemy w takim okresie, w którym jesteśmy wolni i nie musimy walczyć o niepodległość"
Zawsze powinniśmy pamiętać o historii, o osobach, które poświęciły całe życie dla wolności narodu. Bez nich nasze życie wyglądałoby kompletnie inaczej...
Chwała bohaterom!
OdpowiedzUsuń